Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015
Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015
Κωστής
Παλαμάς
1859 – 1943
Έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος,
κριτικός λογοτεχνίας, διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας, από τις
σπουδαιότερες πνευματικές φυσιογνωμίες του νέου Ελληνισμού. Αποτέλεσε κεντρική
μορφή της λογοτεχνικής «γενιάς του 1880» και της αποκαλούμενης «Νέας Αθηναϊκής
Σχολής», η οποία συσπείρωνε νέους ποιητές που αντιδρούσαν στις υπερβολές του αθηναϊκού
ρομαντισμού και ενδιαφέρονταν για την καθιέρωση της δημοτικής στον ποιητικό
λόγο. Στο ποιητικό του έργο, που ξεπερνά τις είκοσι συλλογές, κυριαρχεί η
Ελλάδα ως ιδανικό και αντικείμενο αγάπης, η πορεία του ελληνικού έθνους μέσα
στους αιώνες, η προσπάθεια δημιουργικής αφομοίωσης του αρχαιοελληνικού
πνεύματος και της λαϊκής παράδοσης και το πνεύμα της οικουμενικότητας του
ελληνικού πολιτισμού.
Ο Κωστής Παλαμάς γεννήθηκε στην
Πάτρα στις 13 Ιανουαρίου του
1859 και καταγόταν από παλαιά μεσολογγίτικη οικογένεια, που είχε να επιδείξει
εθνικούς αγωνιστές και πνευματικούς δημιουργούς. Σε ηλικία επτά ετών έμεινε
ορφανός από πατέρα και μητέρα και πήγε να ζήσει στο Μεσολόγγι με τον θείο του
Δημήτριο Παλαμά. Στο Μεσολόγγι, που τόσο αγάπησε και τραγούδησε νοσταλγικά,
έζησε έως το 1875, οπότε έφυγε για την Αθήνα και γράφτηκε στη Νομική Σχολή. Δεν
άργησε να καταλάβει, πως η πραγματική του κλίση ήταν η ποίηση και
εγκαταλείποντας τις σπουδές του αφοσιώθηκε ολόψυχα στην τέχνη του λόγου και
ιδιαίτερα του ποιητικού. Άλλωστε, από τα εννιά του χρόνια έγραφε στίχους και
διάβαζε Έλληνες και ξένους ποιητές.
Το 1879 άρχισε να δημοσιογραφεί στις
εφημερίδες και τα περιοδικά του καιρού του και το 1886 τύπωσε την πρώτη του
ποιητική συλλογή με τίτλο Τραγούδια της Πατρίδος μου. Στο βιβλίο
αυτό, όπως και στα άλλα δύο που ακολούθησαν, Ο Ύμνος στην Αθηνά (1889)
και Τα μάτια της ψυχής (1992), ο Παλαμάς φανερώνει τις πρώτες
νεανικές του προσπάθειες, προικισμένος με πλούσια ευγένεια και ευαισθησία. Μαζί
με τον Δροσίνη,
τον Πολέμη και άλλους ποιητές της Νέας Σχολής, χρησιμοποιεί τη δημοτική γλώσσα,
σε αντίθεση με τους ρομαντικούς καθαρευουσιάνους ποιητές, Σούτσο, Βασιλειάδη,
Παράσχο και άλλους.
Τον ίδιο χρόνο με τον διορισμό του
εκδίδει τη συλλογή Ίαμβοι και Ανάπαιστοι, που αποτελεί σταθμό στο
έργο του. Στο μικρό αυτό βιβλίο, ο ποιητής δείχνει πιο ώριμος, έχει προσωπικό
τόνο, δίνει λιτά και επιγραμματικά τις συγκινήσεις που του χαρίζει ο κόσμος της
ιστορίας και της ζωής, όπως επισημαίνει η ποιήτρια Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη. Ο
θάνατος του μικρού παιδιού του, του Άλκη, συντρίβει την πατρική του καρδιά, που
ζητά τη λύτρωση στην ποίηση. Γράφει τότε τον Τάφο (1898), «τα
λυρικά αυτά δάκρυα, που αποκρυσταλλώθηκαν σε σταλακτίτες», όπως γράφει ο
κριτικός Ανδρέας Καραντώνης.
Το 1904 ο Παλαμάς κυκλοφορεί την
ποιητική συλλογή Ασάλευτη Ζωή, έργο ωριμότητας του ποιητή, όπου η
αγνή συγκίνηση δένεται σφιχτά με το στοχασμό και τη γλαφυρότητα του στίχου.
Ακολουθούν ποιητικές συλλογές, όπως Οι καημοί της λιμνοθάλασσας, Πολιτεία
και Μοναξιά, Οι Βωμοί και οι δύο μεγάλες επικές συνθέσεις
του Ο δωδεκάλογος του γύφτου (1907) και Η φλογέρα του
Βασιλιά (1910), που τον ανεβάζουν στην κορυφή του ποιητικού Παρνασσού.
Τελευταία του ποιητική συλλογή Οι νύχτες του Φήμιου (1935).
Το 1926 έγινε μέλος της Ακαδημίας
Αθηνών και το 1930 πρόεδρός της. Το 1934 ήταν υποψήφιος για το Νόμπελ
Λογοτεχνίας, καθώς η φήμη του είχε προ πολλού διαβεί τα σύνορα του ελληνικού
κράτους. Ιδιαίτερα τον απασχόλησε το Γλωσσικό Ζήτημα. Υπήρξε ένθερμος
υποστηρικτής της δημοτικής και κορυφαία μορφή του δημοτικιστικού κινήματος με
το κύρος του, αλλά και με τις κυρώσεις που υπέστη για τον γλωσσικό του αγώνα
(προσωρινή απομάκρυνσή του από το πανεπιστήμιο). Αξιοσημείωτη ήταν η στάση του
στα Ευαγγελικά και τα Ορεστειακά.
Ο Κωστής Παλαμάς πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του
1943 και η κηδεία του την
επομένη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών εξελίχθηκε σε αντικατοχικό συλλαλητήριο.
Η συνεισφορά του Κωστή Παλαμά στα
ελληνικά γράμματα υπήρξε τεράστια. Ανανέωσε σημαντικά την ποιητική μορφή, αξιοποιώντας
στο έπακρο τις δυνατότητες της λογοτεχνικής μας παράδοσης, από τον Όμηρο και
τον Ρωμανό τον
Μελωδό, ως τον Κάλβο, τον οποίο καθιέρωσε, και το δημοτικό μας
τραγούδι. Παράλληλα, έκανε ένα τεράστιο λογοτεχνικό άνοιγμα προς τις
λογοτεχνίες της Ευρώπης, μπολιάζοντας την ποίησή του με τα σύγχρονα ρεύματα του
Παρνασσισμού, του Συμβολισμού και του Ρεαλισμού. Με αγνό πανανθρώπινο ιδεαλισμό
και πηγαία λυρική πνοή, ο Παλαμάς δημιούργησε μια ολόκληρη εποχή κι έγινε
δάσκαλος στις νεώτερες γενιές. Δίκαια, λοιπόν, θεωρείται, ύστερα από τον Διονύσιο Σολωμό, ο
δεύτερος εθνικός μας ποιητής.
Θέλω νὰ
χτίσω ἕνα σπιτάκι
Θέλω νὰ
χτίσω ἕνα σπιτάκι
στὴ μοναξιὰ καὶ στὴ σιωπή.
Ξέρω μιὰ πράσινη ραχούλα...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.
στὴ μοναξιὰ καὶ στὴ σιωπή.
Ξέρω μιὰ πράσινη ραχούλα...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.
Ξέρω στὴ
χώρα τὴ μεγάλη
τὸν πλούσιο δρόμο τὸν πλατύ,
μὲ τὰ παλάτια καὶ τοὺς κήπους...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.
τὸν πλούσιο δρόμο τὸν πλατύ,
μὲ τὰ παλάτια καὶ τοὺς κήπους...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.
Ξέρω τὸ
πρόσχαρο ἀκρογιάλι,
ὅλο τὸ κῦμα τὸ φιλεῖ,
κρινόσπαρτη εἶναι ἡ ἀμμουδιά του...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.
ὅλο τὸ κῦμα τὸ φιλεῖ,
κρινόσπαρτη εἶναι ἡ ἀμμουδιά του...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.
Ἀτέλειωτη
τραβάει μιὰ στράτα,
σκίζει μιὰ χέρσα ἁπλοχωριά,
σκληρὰ τὴ δέρνει τὸ ἀγριοκαίρι
κι ὁ λίβας τὴ χτυπᾶ.
σκίζει μιὰ χέρσα ἁπλοχωριά,
σκληρὰ τὴ δέρνει τὸ ἀγριοκαίρι
κι ὁ λίβας τὴ χτυπᾶ.
Μιὰ στράτα
χιλιοπατημένη,
τὸν καβαλλάρη νηστικό,
τὸν πεζοδρόμο διψασμένο
θάφτει στὸν κουρνιαχτό.
τὸν καβαλλάρη νηστικό,
τὸν πεζοδρόμο διψασμένο
θάφτει στὸν κουρνιαχτό.
Ἐκεῖ τὸ
σπίτι μου θὰ χτίσω
μὲ μιὰ βρυσούλα στὴν αὐλή,
πάντα ἡ γωνιά του θὰ καπνίζει
κι ἡ θύρα του θἆναι ἀνοιχτή.
μὲ μιὰ βρυσούλα στὴν αὐλή,
πάντα ἡ γωνιά του θὰ καπνίζει
κι ἡ θύρα του θἆναι ἀνοιχτή.
Τὰ σκολειὰ χτίστε
… Λιτὰ χτίστε τα, ἁπλόχωρα,μεγάλα, γερὰ θεμελιωμένα,
ἀπὸ τῆς χώρας, ἀκάθαρτης,
πολύβοης, ἀρρωστιάρας, μακριά.
Μακριὰ τ᾿ ἀνήλιαγα σοκάκια,
τὰ σκολειὰ χτίστε.
Καὶ τὰ πορτοπαράθυρα τῶν τοίχων
περίσσια ἀνοῖχτε, νά ᾿ρχεται ὁ κὺρ Ἥλιος,
διαφεντευτής, νὰ χύνεται,
νὰ φεύγει, ὀνειρεμένο πίσω του
ἀργοσέρνοντας τὸ φεγγάρι.
Γιομίζοντάς τα νὰ τὰ ζωντανεύουν
μαϊστράλια καὶ βοριάδες καὶ μελτέμια
μὲ τοὺς κελαηδισμοὺς καὶ μὲ τοὺς μόσκους,
κι ὁ δάσκαλος, ποιητὴς
καὶ τὰ βιβλία νὰ εἶναι σὰν τὰ κρίνα…
Ο Δεκάλογος του Πατριωτισμού*
1. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος βρίσκεται πολύ μακριά από τους λόγους, τα
ζήτω, τις σημαίες, τις μουσικές, τα κανόνια.
2. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος δεν είναι η συγκίνησις της στιγμής, που
σβήνει σαν την σπίθα. Είναι ένα βαθύ ποτάμι, που κυλάει βουβό.
3. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος είναι - σαν κάθε αγάπη - έργο, θυσία.
Σκοπός της είναι να κάμει την πατρίδα σου μεγάλη.
4. Το μεγαλείο της πατρίδος δεν το κάνουν ούτε οι πολλοί τόποι, ούτε τα
πολλά εκατομμύρια των ανθρώπων της. Το κάνουν η μόρφωσις, η εργατικότητα, η
ευτυχία και το μεγαλείο των ανθρώπων της.
5. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος όχι μόνο δεν γεννά μίσος για τις άλλες
πατρίδες, αλλά και ζητεί πρώτα απ' όλα να σέβεσαι και το ξένο πατριωτισμό.
Καμία πατρίδα δεν είναι απολύτως ανώτερη από τις άλλες. Για σένα είναι ανώτερη
η δική σου, για τον ξένο η δική του. Όπως για τον εαυτό σου, έτσι και για την
πατρίδα σου, ποτέ μην επιδοκιμάζεις να αδικεί τις άλλες πατρίδες.
6. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος - δηλαδή ενός μικρού μέρους της
ανθρωπότητος - υποχωρεί όπου έρχεται εις σύγκρουσιν με την αληθινή αγάπη όλης
της ανθρωπότητος. Όπως δεν σ' εμποδίζει να εκτιμάς ή να αγαπάς ξένους, έτσι δεν
σ' εμποδίζει - σε συμβουλεύει μάλιστα να πολεμείς και να μισείς πολλούς
ανθρώπους της πατρίδος σου αν είναι κακοί. Και την πατρίδα σου να την
φαντάζεσαι πώς την αποτελούν πολύ περισσότερο οι πολλοί, οι πτωχοί, ο λαός,
όσοι εργάζονται και υποφέρουν πολύ και απολαύουν λίγο ή διόλου, παρά οι ολίγοι,
εκείνοι που απολαύουν χωρίς να εργάζονται.
7. Πολύ μεγαλύτερη αγάπη για την πατρίδα από το να σκοτωθείς γι' αυτή,
είναι να ζήσεις γι' αυτή. Ν' αφιερώσεις όσο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου
μπορείς (όλο είναι αδύνατο) γι' αυτή.
8. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος αρχίζει από την αγάπη του εαυτού σου, την
αγάπη που σε κεντρίζει να γίνεσαι ολοένα καλύτερος και ανώτερος, ν' ανεβαίνεις
ολοένα περισσότερο στο ψηλό και απότομο βουνό του μεγαλείου.
9. Το φύτευμα δένδρων ωφελεί την πατρίδα σου και σένα. Το ξερίζωμα, όμως,
της αμαθείας, της κουταμάρας, των σκουριασμένων ιδεών ακόμα περισσότερο ωφελεί
την πατρίδα σου, σένα μπορεί συνήθως να σε βλάψει. Όσο πόλεμο κι αν σου κάνουν
η αληθινή αγάπη της πατρίδος είναι να ξεριζώνεις, όπου χρειάζεται.
10. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος είναι ένα από τα πιο ευγενικά αισθήματα
της καρδίας. Γι' αυτό ίσως και σπάνιο. Η ψεύτικη αγάπη της πατρίδος είναι από
τα πιο πρόστυχα. Γι' αυτό ίσως και πολύ συχνό.
*Δημοσιεύτηκε στις 9 Απριλίου 1911 στο περιοδικό "Διάπλασις των
Παίδων" από τον Γρηγόρη Ξενόπουλο με το ψευδώνυμο "Φαίδων".
Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015
Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015
Παιδί και ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία
Μας σκοτώνει σταδιακά το Wi-Fi;
Μια νέα έκθεση αναφέρεται στο ποσοστό
του κινδύνου που αντιμετωπίζουν τα παιδιά όταν εκτίθενται στα ηλεκτρομαγνητικά
πεδία ραδιοσυχνοτήτων (RF / EMF), κύριες πηγές των οποίων είναι τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις, οι φούρνοι
μικροκυμάτων, τα κινητά τηλέφωνα και οι συσκευές Wi-Fi.
Αυτό ήταν ένα από τα συμπεράσματα της
έρευνας με τίτλο "Γιατί τα παιδιά απορροφούν περισσότερη ακτινοβολία
μικροκυμάτων από τους ενήλικες".
Οι συνέπειες δημοσιεύθηκαν στο Journal of Microscopy and Ultrastructure.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα του Forbes από την ανάλυση που έκαναν οι
μελετητές διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά και οι έφηβοι είναι σε μεγάλο κίνδυνο από
τις συσκευές που εκπέμπουν ραδιοκύματα ενώ για τις ενήλικες υπάρχει κίνδυνος
αλλά είναι σαφώς χαμηλότερος.
Όπως έδειξε η έρευνα:
-Τα παιδιά απορροφούν μεγαλύτερη
ποσότητα ακτινοβολίας μικροκυμάτων από τους ενήλικες.
-Τα έμβρυα είναι ακόμα πιο ευάλωτα από
τα παιδιά. Ως εκ τούτου, οι έγκυες γυναίκες θα πρέπει να αποφεύγουν να εκθέτουν
το έμβρυο τους σε ακτινοβολία μικροκυμάτων.
-Οι έφηβες και οι γυναίκες δεν θα πρέπει
να τοποθετούν το κινητό τους κοντά στο στήθος τους ή στο
κεφάλι τους.
-Στο κινητό θα πρέπει να υπάρχουν
προειδοποιήσεις για τους κινδύνους από την υπερέκθεση στην ακτινοβολία
-Οι κυβερνήσεις έχουν εκδόσει
προειδοποιήσεις, όμως το μεγαλύτερο μέρος του κοινού τις αγνοεί.
-Οι ασύρματες συσκευές είναι
ραδιοπομποί, όχι παιχνίδια. Η πώληση τους στα καταστήματα παιχνιδιών θα πρέπει
να παρακολουθείται στενά, ακόμη και να απαγορευτεί.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς της έκθεσης
τα κρανία των παιδιών είναι λεπτότερα και για αυτό απορροφούν περισσότερο την
ακτινοβολία και την «αποθηκεύουν» στον εγκεφαλικό ιστό.
Γενικότερα, οι μελέτες που αναφέρονται
στο έγγραφο αναφέρουν ότι οι κίνδυνοι που προκύπτουν από την έκθεση σε
ραδιοσυχνότητες / EMF συνδέονται με καρκίνους του εγκεφάλου και στους
σιελογόνους αδένες, με χαμηλό αριθμό σπερματοζωαρίων και μεταξύ των κοριτσιών
που κρατούν τα κινητά τηλέφωνα κοντά στο στήθος τους, με καρκίνο του μαστού.
Επισημαίνεται επίσης ότι ο μέσος χρόνος μεταξύ της έκθεσης σε καρκινογόνους παράγοντες
και σε ένα προκύπτοντα όγκο είναι τρεις ή περισσότερες δεκαετίες.
Ο αρθρογράφος αναφέρεται και σε άρθρο
του περασμένου Αυγούστου στο networkworld.com με τίτλο «Το Wi-Fi μας σκοτώνει αργά;». Στο άρθρο αυτό ο συντάκτης Mark Gibbs αναρωτιέται αν αυτά τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που είναι
χρήσιμα για την πρόοδο και την επικοινωνία είναι ασφαλή και για την υγεία και
διερωτάται αν, όταν σε 50-100 χρόνια κοιτάξουμε πίσω θα θυμόμαστε ότι το Wi-Fi και τα κινητά τηλέφωνα ήταν υπεύθυνοι για την μεγαλύτερη
κρίση της υγείας στην ανθρώπινη ιστορία.
Αυτό, σημειώνει ο αρθρογράφος του Forbes, είναι μια μικρή περίπτωση αλλά
σίγουρα το θέμα χρειάζεται περισσότερο έλεγχο και μια κοινή λογική στα όρια και
στο χρονικό διάστημα που χρησιμοποιούν αυτές τις συσκευές στα παιδιά μας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
11η Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού
Στο πλαίσιο της 11ης Πανελλήνιας Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού, πραγματοποιήθηκαν στην αυλή του σχολείου μας αθλητικές δραστηριότητες. Μέσα από...
-
Επικαιροποίηση εγγραφής μαθητή/μαθήτριας στο Ολοήμερο Πρόγραμμα Παρακαλούμε να συμπληρώσετε την παρακάτω αίτηση επικαιροποίησης και να ...
-
Γλώσσα Β΄ τάξης Με αφορμή το κείμενο του τετραδίου εργασιών της Γλώσσας "Το σκαντζοχοιράκι με τα κατσαρά μαλλιά΄΄ οι μαθητές/τ...
-
Με αφορμή μια συνταγή, γίναμε μικροί ζαχαροπλάστες. Φτιάξαμε στη τάξη μας τρούφες και πολύ το ευχαριστηθήκαμε!!! (Γ΄ τάξη) ...